Tarçın

Botanik Bilgi: Defnegiller familyasındandır. Tarçın 6-12 cm boyunda ağaç olup uzun silindir şeklinde bir gövdeye sahiptir. 2-3yaşında iken gövdesi yerden 50 cm yukarıdan kesilir ve böylece kökünden sayısız uzun şıvgınlar çıkar. 2-3 cm uzunluğundaki şıvgınların kabukları soyularak kurutulur. Çiçekleri ağacın tepesindeki dalların ucunda topluca bir arada bulunur ve çiçekleri oldukça küçük olup beyazımsı yeşil renklidir. Meyveleri yarısına kadar kaba yaprakları tarafından sarılmış ve yumurta şeklindedir. Yaprakları taze iken kırmızı, sonra kahverengimsi kırmızı ve olgunlaşınca yeşil renk alır.
Tarçın baharat olmasının yanı sıra çeşni ve koku vermesi için bazı yemek, tatlı ve şaraplara katılır. Ağacın meyvesinden elde edilen tarçın esansı, parfüm endüstrisinde kullanılır.

Yetiştirildiği Yerler: Tarçın tropik ülkelerde yetiştiğinden Türkiye’de ancak botanik bahçelerde yetiştirilebilir. Günümüzde başta Endonezya, Malezya, Madagaskar, Brezilya ve Jamaika’da kültür bitkisi olarak yetiştirilmektedir.

Toplanması-Saklanması: 2-5 yaşındaki Tarçın fidesinin gövdesi yerden 50cm yukarıdan kesilince bitkinin kütüğünden yetiştiği yöreye ve toprağa göre şıvgınlar çıkar. Bu şıvgınların kabukları soyulur. Kabukların dışındaki mantarsı kabuk atılarak iç kabuklar iç içe geçirilerek kurumaya bırakılır.

Bilinen Bileşimi : Başlıca bileşenu uçucu bir yağ olan sinnamik aldehit’tir.

Faydaları
• Kan dolaşımını geliştirip hızlandırır.
• İştah açıcıdır.
• Sindirimi kolaylaştırır.
• Mide bulantıları ve kusma refleksini bastırır.
• Hafif doku ve damar büzücü özelliği nedeniyle diyareyi kesici ve peklik vericidir.
• Mide ve bağırsak gazlarını söktürür.
Kullanım Şekli : Tarçın tozundan 1 kahve kaşığı demliğe konur ve üzerine 300-400 ml kaynar su ilave edilir. 5-10 dk demlenmeye bırakıldıktan sonra süzülerek içilir.